Krzyż andyjski, inaczej nazywany „chacana„, jest symbolem często powtarzającym się w rdzennej kulturze ludów andyjskich i na terytoriach dawnego Imperium Inków. Ma formę krzyża z nałożonym kwadratem, razem ma 12 wierzchołków.
W mitologii andyjskiej trzy strony krzyża oznaczają różne poziomy egzystencji. Są to Hana Pacha – świat zamieszkiwany przez wyższych bogów, Kay Pacha – świat naszej codzienności, oraz Urin Pacha – świat sił natury i przodków wspierających człowieka. Kolisty otwór w środku krzyża ma przedstawiać oś świata, przez którą dawni szamani przedostawali się do innych poziomów świadomości.
Inkowie wierzyli w Słońce jako ich stwórcę i uznawali je za główne bóstwo. Krzyż w swoim przesłaniu odnosi się do Słońca i Krzyża Południa, jednak jego kształt, przypominający piramidę schodkową z czterema stronami i kolistym wnętrzem, ma też i głębsze znaczenie – wyrażenie jedności pomiędzy tym co na górze i na dole, pomiędzy Ziemią i Niebem, pomiędzy człowiekiem i wyższymi mocami. Krzyż andyjski więc jest nie tylko koncepcją geometryczną, ale również próbą symbolicznego wyobrażenia wznoszenia się człowieka ponad ziemskie warunki w jakich się znalazł.
(Brak ocen)
Loading...