Zbliża się przesilenie letnie – noc z 20 na 21 czerwca będzie najkrótsza w całym roku. W tym czasie Słowianie obchodzili jedno z najważniejszych dla nich świąt: Noc Kupały, zwaną też Sobótką, Kupalnocką lub po prostu Kupałą. Często zamienia się Kupalnockę z Nocą Świętojańską, którą to obchodzi się w wigilię Św. Jana, czyli w nocy z 23 na 24 czerwca.
Kupalnocka poświęcona jest przede wszystkim żywiołom wody i ognia, mającym oczyszczającą moc. To również święto miłości, płodności, Słońca i Księżyca. Na Litwie istnieje pieśń, opowiadająca jak to pierwszej wiosny po stworzeniu świata Księżyc ożenił się ze Słońcem. Kiedy jednak Słońce po nieprzespanej nocy poślubnej wstało i wzniosło się ponad horyzont, Księżyc je opuścił i zdradził z Jutrzenką. Od tamtej pory oba ciała niebieskie są wrogami, którzy nieustannie ze sobą walczą i rywalizują, a najbardziej podczas letniego przesilenia, kiedy noc jest najkrótsza, a dzień najdłuższy.
Henryk Siemiradzki – Noc Świętojańska
Noc Kupały jak i Noc Świętojańska związana była i jest z różnymi obrzędami w zależności od wyznania. Poganie organizowali ją ku czci Kupały, bogini miłości i leczniczych roślin, a także patronki mądrych kobiet. Chrześcijanom miała zapewnić pomyślność zbiorów, dobrą pogodę, obfitość plonów, jak również powodzenie w miłości. Obrzędy musiały zaczynać się przy rozpalonym ognisku. Uroczystość wrzała od tańców, śpiewów i zalotów, które trwały do białego rana.
Rzucanie wianków na wodę to wróżba dla panien i kawalerów, którzy wyczekują na miłość. Wianek powinno się wrzucać do rzeki, aby wraz z prądem odpłynęły zastałe uczucia do byłych partnerów. Wianek powinien go wyłowić jakiś kawaler, w innym przypadku jego właścicielka nie zazna miłości przez cały rok. Jeżeli zaś chłopak nie wyłowi żadnego wianka, czeka go samotność do przyszłego roku.
W trakcie Nocy Świętojańskiej zwyczajem jest poszukiwanie kwiatu paproci, który zakwita tylko raz do roku, właśnie w tą magiczną noc. Dla swojego znalazcy kwiat paproci gwarantuje szczęście, bogactwo oraz możliwość wpływania na uczucia innych. Młodzi ruszali w las na poszukiwanie mitycznego kwiatu paproci, o świcie powracali do wciąż płonących ognisk, by przepasawszy się bylicą przeskoczyć przez płomienie ogniska trzymając za dłonie. Skok ten w tym jednym dniu w roku stanowił symboliczny rytuał zawarcia małżeństwa.
Litha to wiccańska nazwa przesilenia letniego, święto zwycięstwa światła nad ciemnością, dnia nad nocą, życia nad śmiercią. To wielkie święto płodności, czas poddania się miłości, zawierania ślubów małżeńskich. To bardzo dobra okazja do odprawiania rytuałów na rzecz powodzenia w życiu miłosnym, a także na wszelkie praktyki związane z oczyszczaniem, uzdrawianiem i sporządzania amuletów zapewniających pomyślność.
Radosnych obchodów przesilenia letniego
i pełnej magii Nocy Świętojańskiej!
(1 głosów, średnia: 5,00 z 5)
Loading...