„Jak wyrazić szczęście ducha?
Jak wyrazić niewyrażalne?
Jak opowiedzieć nieopowiadalne?
Jak stwierdzić „wiem”, skoro nie zadałem żadnego pytani?
Jak wyznać „widziałem”, skoro oczy miałem zamknięte?
Jak powiedzieć „byłem”, skoro ciało moje nie opuściło pokoju?
Jak pokazać otoczeniu życie wewnętrzne – życie ducha,
gdy każde słowo próbujące je wyrazić
jest jak strzęp prawdy,
jak jej nieudaczne naśladowanie.
Jak wytłumaczyć łzy szczęścia,
gdy otwierają się przede mną bramy kosmicznego domu
w którym jednoczą się wszystkie moje ja.”
Ghal, „Zapiski”