Święto Zmarłych to tradycyjne odwiedziny grobów zmarłych członków rodziny, przyjaciół i znajomych, zapalenie zniczy i modlitwa. To także spotkanie z rodziną i wspólne snucie wspomnień o tych nieobecnych, to cementowanie już istniejących więzi. To święto wycisza, wyostrza nam zmysły, jakbyśmy bliżej podchodzili do zasłony, która przesłania nam przyszłe życie po śmierci. Nadaje odpowiedni dystans do życia… Jeszcze chwilkę, zanim powrócimy do naszego życia tu i teraz, pozwólmy sobie na zadumę – nad pięknym wierszem zmarłego już również księdza-poety:
Śpieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą
zostaną po nich buty i telefon głuchy
tylko to co nieważne jak krowa się wlecze
najważniejsze tak prędkie że nagle się staje
potem cisza normalna więc całkiem nieznośna
jak czystość urodzona najprościej z rozpaczy
kiedy myślimy o kimś zostając bez niego
Nie bądź pewny że czas masz bo pewność niepewna
zabiera nam wrażliwość tak jak każde szczęście
przychodzi jednocześnie jak patos i humor
jak dwie namiętności wciąż słabsze od jednej
tak szybko stąd odchodzą jak drozd milkną w lipcu
jak dźwięk trochę niezgrabny lub jak suchy ukłon
żeby widzieć naprawdę zamykają oczy
chociaż większym ryzykiem rodzić się niż umrzeć
kochamy wciąż za mało i stale za późno
Nie pisz o tym zbyt często lecz pisz raz na zawsze
a będziesz tak jak delfin łagodny i mocny
Śpieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą
i ci co nie odchodzą nie zawsze powrócą
i nigdy nie wiadomo mówiąc o miłości
czy pierwsza jest ostatnią czy ostatnia pierwszą
ks. J. Twardowski
(Brak ocen)
Loading...