Życie Ci 'dowala’ od małego. Padasz. Jesteś rozczarowany światem i niedorosłymi dorosłymi. Czasem się podnosisz, czasem nie (wskaźnik samobójstw rośnie). Jeśli się podnosisz, możesz pójść w 'ich’ stronę, ze strachem, obawą (lub innymi uczuciami) stając się tacy jak 'oni’, prowadząc pozbawioną sensu egzystencję: praca od 8.00 do 16.00, po południu domowy obiad, ciepłe kapcie, herbata (piwo), TV, odrabianie lekcji z dziećmi, niedzielny obiad u rodziców w niedzielę, zakupy w pożeraczu czasu i pieniędzy (super hiper markecie). 'Kosztujesz’ też parę innych uroków takiego życia: zmartwienia o pieniądze na przyszłość (dzieci rosną /rachunki też/, na wszystko potrzeba pieniędzy, żeby tylko pracy nie stracić…), o edukację dzieci (uczyć się nie chcą, w szkole się buntują, na studia trudno się dostać, pracy nie ma), oprócz tego: czasu wiecznie brak, politycy kłamią, żona/mąż nie tacy sami jak przed ślubem – miłość wygasa…
Możesz też pójść w 'drugą’ stronę, bardziej świadomą, co nie znaczy, że zawsze lżejszą – przed siebie, po drodze nieznanej, czasem (często) błądzisz, padasz i znów się podnosisz. Krzyczysz: 'Mam już dość!’ i potem… znów otrzymujesz prezent od sił Wyższych – zastrzyk energii (skąd oni mają takie zapasy?), by odkrywać, docierać, Zrozumieć i…
Czasem dochodzisz do momentu (momentów), w którym zadajesz sobie pytanie: Czy to ze mną jest coś nie tak, czy ze światem? Podejrzewasz u siebie nerwicę, depresję, psychozy (w 'najlepszym’ wypadku), krzyczysz: Co się dzieje??? Masz ochotę zburzyć ten świat i… stworzyć go na nowo, po to by później odkryć, że… wszystko jest na swoim miejscu (ktoś kiedyś powiedział, że jeśli Bóg jest na pierwszym miejscu, wtedy wszystko jest na swoim miejscu).
W takich momentach nieustannie przychodzi mi na myśl wiersz Leopolda Staffa 'Oto jest życie’ (zwłaszcza pierwsza zwrotka):
”Kochać i tracić, pragnąć i żałować,
Padać boleśnie i znów się podnosić,
Krzyczeć tęsknocie „precz” i błagać „prowadź”
Oto jest życie: nic, a jakże dosyć… ”
Bez względu na to, którą drogę wybrałeś, zawsze jest możliwość zmian. I to jest w Tobie piękne – że stale się zmieniasz, że idziesz przed siebie, że idziesz do siebie…
(Brak ocen)
Loading...